ΜΟΛΙΣ ΑΡΧΙΣΕ ΝΑ ΠΡΟΣΚΟΜΙΖΕΙ ΤΙ ΣΥΝΕΒΗ ΟΜΩΣ ;
“Κάποτε, στην Σπηλιά του Αγίου Αθανασίου ήταν ένας Γέροντας με δύο υποτακτικούς. Ο ένας ήταν Ιερομόναχος και ο άλλος Ιεροδιάκονος. Μιά μέρα, λοιπόν, πήγαν οι υποτακτικοί του σ΄ ένα εξωκκλήσι, για να λειτουργήσουν. Ο Ιερεύς όμως φθονούσε πού τον Διάκο, γιατί τον ζήλευε, επειδή ο Διάκος ήταν πιο έξυπνος και επιτήδειος, φυσικά σε όλα. Αλλά και ο Διάκος δεν βοηθούσε με τον εγωϊστικό του τρόπο. Ο Ιερεύς είχε προετοιμασθεί μεν εξωτερικά, διαβάζοντας την Θεία Μετάληψη και κάνοντας όλα τα σχετικά τυπικά, δυστυχώς όμως, το κυριότερο, την εσωτερική προετοιμασία, δεν το δεν το έκανε : το να εξομολογηθεί ταπεινά, για να διώξει το φθόνο και την ζήλεια απ΄ την καρδιά του, τα οποία δεν φεύγουν με το να αλλάξουμε τα ρούχα μας και να λούσουμε το κεφάλι. ΄Ετσι, λοιπόν, με την εξωτερική αυτή προετοιμασία προσχώρησε στο φοβερό θυσιαστήριο, για να λειτουργήσει. Μόλις άρχισε να προσκομίζει, τί συνέβη όμως ; Ακούστηκε ξαφνικά ένας μεγάλος κρότος, και είδε να φεύγει το Άγιο Δισκάριο από την Προσκομιδή και να εξαφανίζεται ! Επόμενο ήταν να μην μπορέσουν πια να λειτουργήσουν. Εάν δεν τους εμπόδιζε ο καλός Θεός με αυτόν τον τρόπο, και λειτουργούσε ο Ιερεύς με την ψυχική κατάσταση στην οποία βρισκόταν, μου λέει ο λογισμός μου ότι θα πάθαινε μεγάλο κακό. Αυτή την γνώμη είχε και ο Παπα – Βαρλαάμ της Βίγλας, ο οποίος και μου διηγήθηκε το περιστατικό αυτό”.
ΠΗΓΗ : ΓΕΡΟΝΤΟΣ ΠΑΪΣΙΟΥ ΑΓΙΟΡΕΙΤΟΥ, ΑΓΙΟΡΕΙΤΑΙ ΠΑΤΕΡΕΣ ΚΑΙ ΑΓΙΟΡΕΙΤΙΚΑ, ΕΚΔΟΣΙΣ ΙΕΡΟΥ ΗΣΥΧΑΣΤΗΡΙΟΥ ΕΥΑΓΓΕΛΙΣΤΗΣ ΙΩΑΝΝΗΣ Ο ΘΕΟΛΟΓΟΣ, ΣΟΥΡΩΤΗ 1995, σελ. 98.
